محمد محمدرضایی، استاد فلسفه دین دانشگاه تهران به مدعیات عبدالکریم سروش در باب تشیع ایران که بخشی از آن‌ها اخیراً در شبکه‌‌های مجازی بخش شده است، پاسخ می‌دهد.

امام هادی (ع) به اقتضای اوضاع فرهنگی وسیاسی واجتماعی معاصرش براساس تکلیف الهی و امامت از اصل دین دفاع و از پیرایه‌های فکری که اساس دین را در معرض نابودی قرار داده بود دفاع نمود و به شبهات وارده بر دین در این دوران پاسخ داد؛ فرقه‌هایی در این دوره...

عصر پنجمین امام از ائمه شیعه را باید سرآغاز مرحله‌ای تازه در امامت شیعه دانست. چراکه تا پیش از دوران امام باقر (ع) تلاش ائمه معطوف و متمرکز بر حفظ اسلام ولو در حد صیانت از ظواهر شریعت بود و می‌توان کار را تئوریزه کردن اصول فکری تشیع دانست.

نوشته حجت الاسلام والمسلمین هادی سروش

از جمله رویدادهای مهمی که در تاریخ ایران از جایگاه والایی برخوردار است، سفر امام‌رضا (ع) به ایران و استقرار ایشان در مرکز خلافت، یعنی مرو (خراسان) در جایگاه ولایتعهدی است.

عقل از منظر پیامبر اسلام (ص) این گونه تعریف می‌شود. حضرت می‌فرمایند: یا علی، عقل چیزی است که با آن به خشنودی خداوند رحمان دست پیدا می‌کنید و به رضایت خداوند رهنمون می‌شوید.

حیثیت علمی امام، مهم‌ترین عامل در توسعه مذهب شیعه به حساب می‌آمد. به ویژه که مبانی فکری شیعه نیز در آن شرایط، مشخص شده بود و طبعا مرجعیت علمی امام، توسعه فکر شیعی را دربرداشت. نوشتار پیش روی نگاهی به پیامدهای فرهنگی حضور امام‌رضا (ع) در ایران می‌پردازد.

در اسلام و رهنمودهای قرآنی منطق گفتگو جایگاهی خاص دارد. نبی اکرم و ائمه پیشگام گفتگو در اسلام بوده‌اند. آنان با توجه به تعالیم والای اسلام و تاکید بر عقل و منطق به جای تعصب و افراط سرتاسر زندگی شان پر از گفتگو و مناظره است.