مقاله «رهگیری اندیشۀ (نصب الهی امامان) در سیره و سخن حضرت زهرا (س)»
امروزه گروهی از نواندیشان شیعی با ادعای «مطالعۀ تاریخ اندیشۀ امامیه»، باور به «نصب الهی امامان» را فاقد پیشینه و پشتوانۀ تاریخی در عصر ائمۀ نخستین دانسته و آن را نتیجۀ تطورات امامت شیعی قلمداد می‌کنند که در خلال حوادث و اقتضائات تاریخی، بر اصول فکری شیعه افزوده شده‌است.
نویسنده: سید عبدالکریم حسن‌پور
چکیده
امامت در اندیشۀ امامیه، همچون نبوت منصبی الهی است. بر همین اساس، انتخاب و انتصاب امام را مانند انتخاب و انتصاب نبی، منحصر در جعل و ارادۀ خداوند می‌دانند. امروزه گروهی از نواندیشان شیعی با ادعای «مطالعۀ تاریخ اندیشۀ امامیه»، باور به «نصب الهی امامان» را فاقد پیشینه و پشتوانۀ تاریخی در عصر ائمۀ نخستین دانسته و آن را نتیجۀ تطورات امامت شیعی قلمداد می‌کنند که در خلال حوادث و اقتضائات تاریخی، بر اصول فکری شیعه افزوده شده‌است.
تحقیق حاضر تلاش دارد تا با روش توصیفی_تحلیلی و شیوۀ گردآوری اطلاعات کتابخانه‌ای، با تکیه بر سیره و سخنان حضرت زهرا (س) نشان دهد که آموزۀ «نصب الهی امامان» همچون دیگر معارف اصیل اسلامی، ریشه در قرآن و سنت نبوی دارد؛ این آموزه، در عصر حضور اهل‌بیت (ع)، با ملاحظۀ شرایط هر دوره و متناسب با فهم جامعۀ مخاطب، توسط ایشان، بدون کمترین تغییر در محتوا، تبیین می‌شد.
متن کامل مقاله: رهگیری اندیشه نصب در سیره حضرت فاطمه
ثبت دیدگاه شما