امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) رُکن اولیای خدا
اولياء الله كسانی هستند كه «سَكَتُوا فَكَانَ سُكُوتُهُمْ ذِكْراً وَ نَظَرُوا فَكَانَ نَظَرُهُمْ عِبْرَةً وَ نَطَقُوا فَكَانَ نُطْقُهُمْ حِكْمَةً وَ مَشَوْا فَكَانَ مَشْيُهُمْ بَيْنَ النَّاسِ بَرَكَةً»
نویسنده :آیت‌الله العظمی وحید خراسانی
اوليا آن‌هايی هستند كه خداوند در وصف آنان فرموده: «أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ الله لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ». این نص قرآن است. تمام عالم، بدون استثنا، همه مبتلا به دو آفت هستند: ترس و حزن. ترس از چه؟ از اينكه آنچه دارم، نبازم.
حزن از چه؟ از اینکه آنچه ندارم، چه جور به او برسم. همه در اين بين، بين خوف و حزن گرفتار هستند.
حالا كسانی كه به مقامی رسيده‌اند كه «لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ» این‌ها که هستند؟ اين در قرآن است.
اما مفسر قرآن، خاتم پيغمبران(ص) است و بیان آن حضرت اين است: اولياء الله كسانی هستند كه «سَكَتُوا فَكَانَ سُكُوتُهُمْ ذِكْراً وَ نَظَرُوا فَكَانَ نَظَرُهُمْ عِبْرَةً وَ نَطَقُوا فَكَانَ نُطْقُهُمْ حِكْمَةً وَ مَشَوْا فَكَانَ مَشْيُهُمْ بَيْنَ النَّاسِ بَرَكَةً»؛ نظر آن‌ها عبرت است، مشی آن‌ها، قدم آن‌ها بركت است، سكوتشان ذكر است، نطقشان حكمت است. اگر آجال مكتوبه الهی بر آن‌ها نبود، «لَمْ تَقِرَّ أَرْوَاحُهُمْ فِي أَجْسَادِهِمْ خَوْفاً مِنَ الْعِقَاب وَ شَوْقاً إِلَی الثَّوَابِ».اين اكسير احمر كجا پيدا می‌شود؟ این‌ها همگی، من الاولين و الآخرين، ركنشان اميرالمؤمنين(ع) است! حالا آن كسی كه خودش ركن تمام اوليای خداست، بايد ديد ركن او كيست؛ ركن او هم فاطمه زهرا(س) است.
ثبت دیدگاه شما