امام سجاد (ع) با ادعیه و کارهای فرهنگی به هدایت جامعه غفلت زده پرداختند
محقق و پژوهشگر حوزه علمیه خواهران گفت: امام سجاد (ع) با ادعیه و کارهای فرهنگی به هدایت جامعه غفلت زده پس از واقعه عاشورا پرداختند.
نرجس شکرزاده در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه، ابراز داشت: حقیقتاً زمانه‌ی زندگی و به ویژه دوران امامت حضرت سجاد (ع) یک دوران خاص و ویژه بوده چه آن که بعد از واقعه عاشورا، اختناق شدیدی بر جامعه اسلامی حاکم شد و در این فضا امام زین العابدین (ع) کوشیدند که با زبان دعا و مناجات و از طریق ادعیه و کارهای فرهنگی و تربیتی به هدایت فکری و سیاسی جامعه و بصیرت افزایی بپردازند.
وی با اشاره به این که به اذعان محققان و کارشناسان تاریخ اسلام و شیعه، دوران امام سجاد (ع) از حیث شاخصه‌ها و مؤلفه‌های حیات سیاسی و فرهنگی، تاریک‌ترین عصرها و دوره‌ها و جزو پراختناق‌ترین آن‌ها بوده است، گفت: بعد از شهادت مظلومانه سیدالشهدا (ع) و اصحاب باوفایش، امام سجاد (ع) با خطبه‌های روشنگرانه‌شان در کوفه و شام آن هم در حال اسارت و تحمل سخت‌ترین رنج‌ها، باعث هدایت جامعه و غافلین شدند.
وی همچنین افزود: حساس‌ترین و مؤثرترین بیانات حضرت سجاد (ع) که تحولی عظیم در بینش مردم نسبت به اُمویان ایجاد کرد و معادلات یزید را نیز تا حدود زیادی بر هم زد، خطبه‌ای است که آن حضرت در جمع مردم و رجال سیاسی و دینی شام بیان فرمودند؛ این خطبه که در مسجد شام ایراد شده، اوج توفیق امام زین العابدین (ع) در ابلاغ رسالت و تبلیغ عاشورا و تداوم خط شهدای دشت کربلاست.
این محقق و پژوهشگر حوزوی بیان داشت: امام سجاد (ع) در این خطبه، پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع) ایشان را برای مردمی که اسلام را تنها از امویان دیده و شنیده بودند و پیامبر و اصحابش را نمی‌شناختند معرفی نمودند و پس از آن، به بیان جایگاه و شخصیت خود و سایر اُسرای اهل بیت (ع) پرداختند. در واقع این کار حضرت مصداق بارز جهاد تبیین است چرا که اُمویان واقعیت‌ها را یا انکار کرده یا به تحریف آن‌ها می‌پرداختند اما اقدام روشنگرانه حضرت زین العابدین (ع) پرده از واقعیت شوم بنی امیه و به خصوص ستمگری‌های یزید ملعون برداشت و به مردم به طور نسبی آگاهی بخشید.
وی یادآور شد: امام سجاد (ع) همچنین در شهر کوفه با مردم ساده، سطحی نگر، تأثیرپذیر و پیمان شکن آن شهر سخن گفته و بعد از شناساندن خویش و افشای جنایات بنی امیه فرمودند: «ای مردم! شما را به خدا سوگند می دهم، آیا شما برای پدرم نامه ننوشتید و آن گاه بی وفایی نکردید؟! آیا با او عهدها و پیمان های محکم نبستید و سپس با او پیکار کرده و او را به شهادت رساندید؟! وای بر شما! چه کار زشتی انجام دادید، شما چگونه به سیمای رسول الله صلی الله علیه و آله نظاره خواهید کرد، هنگامی که به شما بگوید: فرزندان مرا کشتید، احترامم را از میان بردید، پس، از امت من نیستید!» هنوز سخنان امام تمام نشده بود که مردم گریه کنان و ضجه زنان همدیگر را ملامت کرده و اشک ندامت و پشیمانی می ریختند.
وی گفت: از این نکته نیز نباید غافل شویم که بعد از عاشورا، شیعیان بسیار اندکی به معنای واقعی کلمه در کنار اهل بیت(ع) حضور داشتند تا آن جا که از حضرت سجاد(ع) نقل شده که فرمودند ما در مکه و مدینه بیست نفر دوستدار و محب واقعی نداریم.
شکرزاده همچنین ابراز داشت: در چنین فضایی حضرت با زبان دعا و مناجات به روشنگری پرداختند که نمونه بارز آن صحیفه سجادیه ایشان است؛ اهمیت صحیفه سجادیه در آنجاست که امام معصومی همچون حضرت زین العابدین(ع) با خدای خویش با این دعاها راز و نیاز و نیایش می کرده است. صحیفه، که از آن به زبور آل محمد(ص) نیز تعبیر می شود، از ویژگی های خاصی برخوردار است، چنان که علاوه بر محتوای عمیق و مضامین متعالی که در این دعاها نهفته است، از نظر سند نیز از استحکام خاصی برخوردار است.
وی در خاتمه بیان داشت: از بهترین و مؤثرترین شیوه های امام سجاد (ع) برای پاسداری از فرهنگ عاشورایی اسلام که حکایت از بینش عمیق و زمان شناسی آن حضرت دارد، بیان ادعیه و نیایش های عرفانی و روشنگرانه است؛ دعاهای سیدالساجدین (ع) که در مجموعه های ارزشمندی همچون صحیفه سجادیه، مناجات خمسه عشر، دعای ابو حمزه ثمالی، نیایشهای روزانه و … تدوین شده، دل هر شنونده عارف و اندیشمندی را می لرزاند و توجه به معانی بلند و با شکوه آن، تشنگان وادی کمال و معرفت را سیراب می نماید.
منبع: https://b2n.ir/w33552
ثبت دیدگاه شما