تفسیر مقام امامت به یک مقام باطنی و محدود کردن آن به ارتباطات شخصی، تفسیری است که نه تنها دلیل شرعی معتبری ندارد، بلکه- به عکس- با بسیاری از نصوص و آموزه های متقن شیعی مغایرت دارد.

عصر امام هادی(علیه السلام) (212ـ254ق) مصادف با حاکمیّت عبّاسیان و از جمله متوکل عبّاسی است. این دوران دشوارترین، عصر زندگی امامان معصوم بود؛ به طوری که در بسیاری از موارد به جز نامه‌نگاری، راهی دیگر برای ارتباط با حضرت هادی(علیه السلام) وجود نداشت.

شناخت تاریخ و سیره امامان شیعه بایستی با مبانی یا پیش‌انگاره‌های ویژه‌ای انجام شود. بی‌توجهی به این مبانی و پیش‌فرض‌ها، مطالعه سیره اهل بیت: را دچار آسیب‌های جدی خواهد کرد. مسئله اصلی این نوشتار بررسی مهمترین مبانی و پیش انگاره‌های سیره‌پژوهی است.

امامان شیعه جزء نخستین گردآورندگان و مولفان علوم اسلامی هستند و در این میان نقش امام علی×، به عنوان جانشین پیامبر| بسیار برجسته است. این نوشتار، با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و مطالعه منابع اسلامی، در پی بررسی نقش امام علی× در پیدایش و گسترش علوم اسلامی می باشد.